Flaga Izraela
Flaga Izraela to biały prostokąt z dwoma poziomymi niebieskimi pasami i umieszczoną na samym środku niebieską gwiazdą Dawida. Niebieski kolor jest dopuszczony wyłącznie jako „ciemny błękit”. Występują różnice w odcieniach od barwy czystego niebieskiego do ciemnego granatu.
Niebiesko-biały sztandar z gwiazdą Dawida został uznany flagą Izraela przez Tymczasową Radę Państwa dnia 28 października 1948 roku. Jest on odwzorowaniem flagi syjonistycznej, która po raz pierwszy pojawiła się podczas I Kongresu Syjonistycznego w Bazylei w 1897 roku.
Jej pomysłodawcą jest Dawid Wolffsohn (jeden z przywódców syjonistycznych, od 1905 roku przewodniczący Światowej Organizacji Syjonistycznej), który w przeddzień otwarcia kongresu w Bazylei zauważył, że kongres nie posiada flagi. Sztandar, który polecił wykonać (z naszytą gwiazdą Dawida) był oczywistym symbolem narodowym dla wszystkich uczestników kongresu: niebiesko-biała flaga była rozwiniętym tałesem, jednym z dwóch podstawowych przedmiotów (obok tefilinu) używanych podczas codziennej modlitwy.
Tałes (w języku jidysz zwany też talitem) jest szatą modlitewną, w formie białego prostokąta zdobionego wzdłuż boków błękitnymi lub czarnymi pasami. Biorąc pod uwagę ten związek, flagę Izraela można uznać za najstarszą na świecie.